Hoe Ancel zijn leven omgooide: Bring back the fun of eating!

Ancel is een vriend van me en stuurde mij laatst dit verhaal. waanzinnig leuk om te lezen en een mega compliment. Ik wil jullie zijn inspirerende verhaal niet onthouden. Ancel gaf zelf deze titel aan zijn blog:

“Bring back the fun of eating! Een ode aan I Love Health en hoe ik mijn leven omgooide.”

Maar dat leek me wat overdreven om ‘een ode aan ILH’ op mijn eigen site te zetten. Bescheiden als ik ben he 😉

Maar lees gauw verder; Ancel’s verhaal:

Ik was een huilbaby met het geluk dat ik mijn ouders’ eerste larf was, dus ze wisten niet beter. Dat was in een tijd dat men nog zei dat je een druk kind had in plaats van een kind met ADHD. Of een stil en teruggetrokken kleuter in plaats van een spruit met autisme. Of zoals in mijn geval wierp iedereen het hoofd een beetje schuin, zette een droevige blik op en gooide er een bemoedigend woordje uit als mijn ouders weer eens geen oog dicht hadden gedaan en overal verschenen met wallen onder de ogen als zandzakken.

Wat mijn ouders toen nooit hebben geweten is dat ik geen huilbaby was omdat ik van huilen hield. Net als veel andere huilbaby’s was er meer aan de hand. Ik had waarschijnlijk een moeilijk maag- en darmstelsel. Velen groeien er overheen. Ik helaas niet. De darmklachten zijn altijd gebleven, maar ik moest er maar mee leren leven.

In 2013 had ik er schoon genoeg van. Ik wilde tot op de bodem uitzoeken waarom ik zoveel kramp had na eten of drinken. Een jaar lang hobbelde ik netjes iedere week langs de huisarts en planden we onderzoek na onderzoek. De ene keer een scan of een dikke slang, de andere keer mocht ik mijn zelf geproduceerde restafval in een potje bij het laboratorium inleveren. Uitkomst en advies: vermijd vlees, knoflook en blijf met je tengels van alles af wat lactose heeft.

Fijn, een uitslag! Leven omgooien, volledig nieuwe inhoud van de koelkast, alle verpakkingen lezen en door. Althans, in de ideale situatie. Ik ontwikkelde een lichte eetstoornis en durfde vervolgens niets meer te eten, laat staan gezellig uit eten. Tussen 6 januari 2015 en 6 januari 2016 ben ik 14 kilo kwijtgeraakt. Een topprestatie waar ik nog steeds trots op ben. Maar dat was wél een valse wedstrijd. Ik durfde niet te eten. Bang voor kramp en diarree. Het leverde stress op en buiten de deur eten zorgde zelfs voor huilbuien en slapeloze nachten. Ik was een huilbaby van begin 30.

Ik moest weer leren eten. En nog belangrijker: ik moest weer leren genieten van eten. Mijn vriendje en ik stuitten op de website van Daisy. I Love Health staat boordevol recepten die eenvoudig, gezond een simpel aan te passen zijn. En zo geschiede het.

We begonnen met kleine gerechten. Mijn vriendje kookte een paar keer per week de mooiste gerechten, vertelde precies wat erin zat en samen aten we heel rustig ons bordje leeg. Ik begon zelf ook gerechten te zoeken, of tips over gezond eten en leven. I Love Health was mijn bijbel. We ontwikkelden samen een aangepaste eet- en levensstijl, gebaseerd op recepten van Daisy, gecombineerd met een wekelijkse intensieve work-out bij de Bodytec Lounge. En in m’n hoofd begon ik de fun van gezond en bewust eten weer te zien.

Uit eten gaan is nog steeds een dingetje. Spontaan een hapje eten is er niet bij en bij binnenkomst in een restaurant zoek ik nog steeds naar de dichtstbijzijnde vluchtroute in geval van kramp. Maar het belangrijkste is dat ik weer over eten kan praten. Nog steeds is het I Love Health-boek van Daisy een leidraad in m’n bestaan. Hopelijk komt er snel een inspirerend deel 2. Can’t wait!

Mijn favoriete recepten:

• Mug cake (p. 140)
• Pannenkoeken (p. 144)
• Breakfast bowl (met lactose vrije melk, p. 148)
• Wortelsoep met kabeljauw (p. 155)
• Quinoasalade (zonder geitenkaas, p. 158)
• Italiaanse groenteschotel (zonder knoflook, p. 174)
• Peanut butter balls (p. 191)
• Frisse groene smoothie (p. 202)

x ANCEL

—

Heb jij ook een (transformatie) verhaal dat je graag wilt delen, waarbij ILH misschien wel een rol heeft gespeeld (dat hoeft niet hoor), mail me dan gerust op info@ilovehealth.nl. Vind ik leuk 🙂 x Daisy