Even een persoonlijke Bali update! Al mijn vorige blogs over Bali en social posts zijn allemaal happyhappyjoyjoy, want Bali is heerlijk! Nog steeds geniet ik ervan, echter is helaas niet alles rozengeur en manenschijn (gelukkig nog wel zonneschijn – dus ik mag niet klagen).
Anderhalve week geleden ging ik surfen. Zaterdagmiddag nog even snel een uurtje de zee in. Ik was die dag namelijk nog niet geweest. En een dag niet gesurft…. precies: is een dag niet geleefd. Tijdens het surfen viel ik. Zoals je altijd valt met surfen. Helemaal niks geks. Geloof me, ik ben wel gekker gevallen. Zo’n val dat je tijdens de wipe-out denk: ‘o, god laat me alsjeblieft weer boven komen en niks gebroken hebben’. Maar deze val was niks geks. Gewoon, zo plat op mijn bekkie. Maar geen pijn ofzo. Dus ik surfte rustig verder. Pas na 5 minuten kwam de pijn. Ik dacht eerst aan steek in mijn zij of borst. Maar het hield aan. De hele tijd steken in mijn linker zij. Dus ik peddelde terug naar de kant. Even rustig zitten, zo weer verder surfen. Maar ook tijdens de tweede sessie was de pijn niet te doen. Dus ik besloot te stoppen en het strand op te gaan. Tijdens het lopen werd de pijn alleen maar erger. Dit voelde echt niet goed. Mijn ribben deden mega pijn!!! Maar zo gek, want zo hard was ik niet gevallen in mijn beleving.
Zitten, lopen, staan, ademen, alles deed die avond zeer. Op tijd naar bed met een paar Ibu’s dan maar. Die nacht was een hel. Ik kon alleen maar op mijn rug liggen. Op mijn zij was echt geen optie. Ik werd minstens tien keer wakker. En mijn bed uitkomen was een missie van zo’n vijf minuten. Een 85-jarige oma doet het sneller. Hmmmm. What to do? Op advies van vrienden ging ik naar het ziekenhuis. Ik vermoedde dat mijn ribben gekneusd waren, maar ik wilde uitsluiten dat ze gebroken zijn.
Ik naar het ziekenhuis dus. Omdat het zondag was, was er geen ‘gewone’ dokter aanwezig. Daarom werd ik opgenomen op de ‘Emergency Afdeling’. Lag ik daar in zo’n blauw ziekenhuis jurk, in een bed in het ziekenhuis in Bali. F*ck. Ze namen me in elk geval serieus. Haha! Op de röntgenfoto was geen breuk te zien. Het zou beter zijn een CT-scan te maken, daarop kon je alles zien werd me verteld, maar het genezingsproces van een breuk of kneuzing is niet heel anders. Dus dat hebben we niet gedaan. 
Conclusie: gekneusde ribben. Maar dat schijnt qua pijn erger te zijn dan gebroken ribben. Heb ik weer. Ik kreeg flinke pijnstillers mee naar huis. Op dat moment dacht ik nog dat het met 1 a 2 weken over zou zijn. Maar ik ben nu 1,5 week verder en ik kan geen enkele vooruitgang merken. Sterker nog: het is alleen maar meer pijn gaan doen. Inmiddels heb ik contact gehad met mijn huisarts en fysio in Nederland en zij vertelden mij dat ik op 4-6 weken herstel moet rekenen. 4-6 weken. Are you kidding me??? Zo. Dat was even slikken kan ik je zeggen.
Mijn dagen bestaan hier uit surfen en sporten. Tussendoor wat werken en lekker en gezond eten. Maar surfen, mijn Personal Body Plan trainingen en één keer per week hardlopen zijn wel echt de basis van mijn dagen. En ik kan niks meer. Ik wil me niet aanstellen, echt niet, maar ik heb vaak echt enorme pijn bij actief bewegen. Alleen zitten, werken en eten gaat. Over anderhalve week start mijn I Love Health Retreat. Ik wil natuurlijk graag meedoen met alle trainingen en surflessen, maar als ik heel eerlijk ben zie ik dat nu nog niet gebeuren. Ik slaap helaas ook niet best en zelfs door mijn pijnstillers heen heb ik pijn bij bepaalde bewegingen. Je begrijpt: ik word gek!!! En dus niet van die pijn, dat overleef ik wel, maar het niet kunnen surfen vind ik het ergste.
Toen ik in de veronderstelling was dat ik er één weekje uit zou liggen, was ‘het leed nog te overzien’. Maar toen het besef van 4-6 weken herstel kwam, heb ik een wel een ietspietsie beetje gehuild. Verdomme!!! Ik wil zó graag wat doen!! Stil zitten is niks voor mij. Mijn lover uit Nederland is inmiddels al een weekje in Bali en we kijken al maanden uit naar samen surfen. Surftripje naar Lombok, surfen in Canggu, vulkaantochtje, dat soort dingen. Ook mijn Personal Body Plan trainingen kan ik nu niet meer doen. Ook dat vind ik zo erg. Ik zat er net zo lekker in. Mijn trainingen gingen super goed; ook hier op Bali ging ik vier keer per week. Ik ben heel bang dat ik het nu niet meer goed op kan pakken als ik over een tijdje weer mag sporten. 
Helaas pindakaas: Dais kan voorlopig niks. Nada. Noppes.
Oke, genoeg geklaagd. Ik besef dat ik mezelf moet herpakken. Ik moet kijken naar de dingen die ik nog wel kan. Sinds deze week heb ik besloten te gaan fietsen in de sportschool. Niet dat ik dat leuk vind. Verre van. Maar ja, ik moet wat. Beetje bewegen en voorkomen dat ik aankom in gewicht. En fietsen is het enige wat gaat.
Ik weet dat ik niet mag klagen. Ik ben op Bali, het is altijd mooi weer, ik ben verder gezond, ik ben met fijne mensen, heb heerlijk eten tot mijn beschikking en over een paar weken kan ik – als het goed is – alles weer. Maar tóch!! Kan iemand mij dé tip geven die me laat accepteren dat het is wat het is? De magische oplossing tot snel herstel van gekneusde ribben mag ook 😉
Oké, tot zover mijn geklaag. Doei. Dikke kus van Bali. X het kneusje 
Oh nee, wat vervelend!
Jemig, kan me wel voorstellen dat het een enorme domper is.
Maar nu positief alles bekijken: beter gekneusde ribben in Bali dan in Nederland. Uhh… Nu kun je lekker vooruit werken voor de blog… uhhh… je hebt straks nog meer drive om de verloren tijd in te halen?
Hihi, sterkte ermee hoor. Echt balen!
Ik zou een hangmat opzoeken en gaan lurken aan een kokosnoot! Geniet! Geestelijke rust is ook belangrijk!!!? komt vast weer goed met je en hier in Nederland is het nat en koud! Dussssss
Wat ontzettend vervelend voor je! Kan mij echt voorstellen dat je enorm baalt. Veel sterkte en hopen op een goed herstel.
Ai, dat is balen! En het erge met gekneusde ribben: over 6 maanden denk je, au pijn in mijn zij, hoe kan dat nou? Zijn het nog steeds je ribben. Been there, done that (alleen dan na val van het paard). Niet echt geruststellende gedachte misschien, sorry daarvoor.
Maar ook dat gaat weer voorbij.
En nu accepteren dat je niks kan, is inderdaad moeilijk. Ik ben al een aantal jaar chronisch ziek en kom dat nog steeds tegen (zie ook mijn blog: http://michellevw-carpediem.blogspot.nl/ ). Mijn tips: geniet van de kleine dingen, focus je op andere dingen (ik zag bij de reacties al een paar leuke dingen voorbij komen) en luister naar je lichaam!
Sterkte!
Beterschap! Ik adviseer de l love health retreat-Bali in het najaar ook nog ns te organiseren, zodat je dan zelf ook meer mee kan doen en nog meer mensen mee kunt laten genieten en kunt enthousiasmeren qua gezonde leefstijl daar in Bali.?
Ooooh, herkenbaar ! Ik mag ook niet sporten door hernia. En ik kom van zes op zeven sporten ! ???. Wat ik doe is : lange wandelingen maken, is niet hetzelfde maar helpt toch wat ;-). En op Bali waarschijnlijk mogelijkheden zat om lange strandwandelingen te maken !!! Keep your head up !!! ??????
Ah wat naar!! Snap heel goed dat je baalt, zou ik ook doen. Ik zou zeggen: GENIET!! Niet iedereen zit zo lang op Bali (of een andere fantastische bestemming) of gaat überhaupt op vakantie. Jij wel!! Enjoy to the fullest, dat kan ook best zonder surfen 🙂 (en over de extra kilo’tjes hoef jij je echt geen zorgen te maken hoor, die kunnen er best bij haha).
Wat vervelend, snapt dat je hartstikke baalt! Ik mocht vorig jaar eens een maand niet sporten vanwege hele vervelende rugklachten en voelde me echt zo lamlendig. Gelukkig ben jij in Bali dus geniet gewoon van je tijd daar. Lekker eten, genieten van de zonsondergang en misschien wat vaker ’s ochtends een wandeling over het strand maken? Hopelijk kom je er weer snel boven op. x
Oh, ik snap helemaal wat je doormaakt!
Ik heb 4 weken een gebroken enkel opgelopen en kan helemaal niks.
Heb gezocht wat ik eventueel wel kan qua sporten maar alles word afgeraden, ook omdat als je gaat zweten het zweet in het gips loopt, niet zo fris:(
Dus ook nog opzoek naar de gouden tips voor acceptatie;)
Ik moet nog twee weken en dan begint de revalidatie.
Heel veel sterkte, probeer te genieten van het mooie Bali!
Jeetje wat vervelend! Als het tegenzit mag je daar best even van balen. Dan kan het eiland nog zo mooi zijn en de zon heerlijk schijnen, soms voelt het gewoon shit. En je plannen en basis/houvast (sporten) loslaten ís ook moeilijk.
Ik lig sinds 2,5 jaar op bed door de ziekte van Lyme, maar heb je boek gewoon gekocht omdat ik er vanuit ga dat ik weer gezond zal worden en kan sporten. Op de dagen dat ik echt ziek was en de hele situatie uitzichtloos leek (het gaat ondertussen beter), leefde ik in het moment, probeerde ik me te focussen op wat ik wel kon en had ik verschillende mantra’s en affirmaties. Bijvoorbeeld: mijn lijf is sterk en gezond en heelt eenvoudig.
Maar misschien is dat totaal niet je ding.
Vaak gebeuren dingen met een reden, dus wie weet wat voor goeds deze situatie kan brengen.
Hoe dan ook, ik hoop dat je snel opknapt!
Hai! Ten eerste super vervelend maar misschien gebeuren sommige dingen niet voor niets. Gezonde voeding en bewegen is super belangrijk maar misschien moet je juist nu ( in deze mooie inspirerende omgeving) je de aankomende weken richten op je geest. Focus je op vragen en gevoelens die los staan van het bewegen. Of juist waar ben ik trots op zonder mijn sportresultaten. Zoiets??
Heel veel sterkte en beterschap. Focus je op wat er wel is en dan gaat je de komende periode vast iets nieuws brengen!
X
jasses wat naar!
Heel veel beterschap en hopelijk ben je snel weer de oude!
Ah wat balen zeg 🙁 Ik hoop dat het snel minder pijnlijk is… Misschien een leuke Balinese kookcurcus als afleiding? 🙂
Ah wat enorm balen zeg!! Kan me goed voorstellen dat dit eventjes slikken is, want enorm teleurstellend is het natuurlijk wel. Gelukkig is dit iets wat over gaat en je over 6 weken weer fijn alles kan oppakken. En je bent hartstikke gezond, wie weet gaat het herstellen sneller dan je denkt 😉
Positive vibes babe!!
Liefs, http://www.merelteunis.nl
A personal lifestyle blog with a daily dose of new articles to live happy and healthy!
Oh wat een tegenvaller! Gelukkig ben je op tijd naar het ziekenhuis gegaan, want je zou denken dat de pijn wel overgaat na zo’n val. Veel beterschap Daisy! En doe het rustig aan daar.
Wat dacht je van fietsen bij Ubud ? Schijnt niet zo zwaar te zijn en je bent toch lekker actief en buiten bezig.
Oh jee wat een naar nieuws! 🙁 Echt flink balen en helemaal niet leuk! Maar je hebt gelijk, accepteren is het enige wat je kunt doen! Hoe? Dat weet ik niet, maar aangezien ik chronisch ziek ben zou ik mezelf in eerste instantie al niet naar Bali kunnen verplaatsen. Wie weet helpt dat? 😉