Nadja van Mindful Bali – de allerleukste mindfulness teacher op Bali, echt! – is bijna een jaar geleden haar eigen Happiness Project begonnen. Ze werkt een jaar lang aan haar eigen geluk en zelfacceptatie. Lees in deze blog wat haar Project precies inhoudt en in deze blogs het vervolg. Vorige keer vertelde Nadja al over hoe belangrijk het is om leuke dingen te doen, en vooral om daar ook echt de tijd voor te nemen. Lees hier hoe zij dit verder aanpakt. O ja, wist je dat je nu ook een online mindfulness cursus bij Mindful Bali kan doen?! Dus ook als je niet in Bali bent, kun je bij Nadja terecht!
In deze blog vertelt Nadja over de bevalling van haar eerste kindje. Ze zette, als een echte mindfulnesscoach, mindful een klein mensje op deze wereld. Hoe ze dat precies deed? En hoe haar bevalling ging, legt ze hieronder uit.
Nadja: Afgelopen maand is in beslag genomen door misschien wel een van de belangrijkste dingen die ik ooit heb moeten doen: een mens op de wereld zetten. En het liefst zo natuurlijk en pijnloos mogelijk, als het even kan!
Ik weet nog goed dat ik vroeger doodsbang was, als ik dacht aan bevallen. Bij het idee dat een hoofd door dat gaatje moest, kon ik me niets voorstellen. Ik had zelfs nachtmerries over dat ik moest bevallen en mijn partner er niet was want die moest voetbal kijken. Gelukkig is mijn mindset erg veranderd en heb ik nu veel meer vertrouwen in mezelf en mijn lichaam. Toen ik wist dat ik zwanger was wist ik ook al wat voor bevalling ik graag wilde hebben. Thuis, in een bad met warm water, kalm, helemaal natuurlijk en zonder interventies. Een mooi doel, maar of dat gaat lukken weet je natuurlijk nooit. Best spannend dus.
Puur natuur!
Ik heb in Nederland een hypnobirthingcursus gevolgd. Hier heb ik geleerd hoe ongelooflijk natuurlijk een bevalling is. Beetje vreemd dat ik dat moest leren, want als je erover nadenkt is dat vrij logisch. Wat kan er nou natuurlijker zijn dan bevallen? Maar door de jaren heen is dit zo’n medisch proces geworden, en dat heeft veel vrouwen bang gemaakt. Terwijl dit eigenlijk helemaal niet nodig is. Je lichaam is gemaakt om te bevallen. Het feit dat je een vrouw bent betekent al dat je dit gewoon kan. Maar zoals gewoonlijk is je MINDSET een enorme factor!
Op het moment dat jij kalm blijft, dan blijft je lichaam in de Yin modus a.k.a het parasympatische zenuwstelsel. Je lichaam kan dan doen wat het moet doen en alle hormonen zullen perfect samen werken, je superpowers geven en zelfs pijnstillend werken. Nog beter dan morfine. Maar als je in paniek raakt en bang bent, schiet je lichaam in de fight and flight modus a.k.a het sympatische zenuwstelsel. Je gaat verkrampen en je hormonen die dan vrijkomen werken alleen maar tegen je.
En drie keer raden wat mindfulness met je lichaam en geest doet… Precies, het zorgt voor een parasympatische zenuwstelsel. Bingo! Ik had er meteen meer vertrouwen in, want als ik één ding goed kan, dan is het wel met mijn mind samenwerken. Als voorbereiding op mijn bevalling heb ik heel veel meditaties gedaan. Vaak contact gemaakt met mijn baby. Veel Yin yoga gedaan. En veel gewandeld en naar hypnobirthing affirmaties geluisterd. Toen mijn datum naderde had ik er het volste vertrouwen in. En in plaats van me druk te maken en te wachten op de baby was ik nog lekker aan het werk.
De nacht van 15 juni werd ik een aantal keer wakker doordat ik contracties kreeg, maar ik vond het niet echt alarmerend en ben lekker verder gaan slapen. De rest van die dag bleef ik maar contracties krijgen maar nog steeds onregelmatig. De dokter zei, dat als ze elke 5 minuten komen ik moest bellen. Ik zat nog vrolijk op mijn yoga bal de weeën op te vangen terwijl ik ondertussen aan mijn online cursus heb gewerkt. Aan het einde van de dag werden ze steeds sterker en sterker en ik begon me af te zonderen en wilde alleen maar stilte om me heen. Toen wist ik dat de baby er aan ging komen.
Op dat moment berichtte mijn moeder me dat ze op het vliegtuig naar Bali stapte en vroeg hoe het met me ging. “Uhm, goed mam, fijne vlucht!” Ik zei er maar even niet bij dat ik op het punt stond om te bevallen. Ik deed een gebedje dat als ze het vliegtuig uit zou komen ik een gezonde kleinzoon voor d’r had.
Mindful bevallen…
Ik heb mijn partner vertelt dat het nu echt ging beginnen en we hebben de dokter en de vroedvrouwen gebeld. We hebben de ruimte helemaal voorbereid, kaarsen aangestoken, achtergrond muziek aangezet en toen het hele team er was bleek ik 2 cm ontsluiting te hebben. Tegen die tijd begon ik toch te denken dat deze pijn niet meer zo oke was en dacht ik nog bij mezelf dat dit een lange nacht zou gaan worden.
Mijn plan was om actief op de yogabal de weeën op te vangen en naar hypnobirthing te luisteren. Maar de realiteit was toch net even anders. Ik was compleet op een andere planeet. Bewegen lukte niet meer, en dat wilde ik ook niet want dat deed teveel pijn. Ik was niet eens in staat om te communiceren. Volledig in mezelf gekeerd lag ik daar op mijn zij en had ik geen besef meer van tijd of van wat er in vredesnaam om mij heen gebeurde. Al was de hele wereld afgebrand, ik had het niet gemerkt. De pijn werd elke wee heftiger. Al snel moest ik na elke wee overgeven van de intense pijn die ik voelde in mijn buik en rug. Toen kwam mijn mindfulness echt te pas. Het voelde voor mij als een metafoor voor het leven.
Echt geluk komt vaak met een prijs. We moeten eerst het werk leveren, onze lessen leren, door een groeipijn heen gaan, voordat we weer een nieuw niveau van geluk kunnen bereiken. Die pijn in het leven is er juist om ons te dienen. Op het moment dat jij je gaat verzetten tegen die pijn kan je er op dat moment ook niet van leren, kan het je niet dienen, dus blijft het er. En zo werkt het ook bij de transformatie tot moeder. Ik wist dat als ik me zou verzetten tegen de weeën dat ze dan hun werk niet konden doen en het alleen maar langer zou duren. Er is zelfs bewezen dat als jij je kaken op elkaar klemt dat dat je ontsluiting tegen werkt.
Ik wist dat een goede en snelle bevalling, afhangt van in hoeverre je de pijn er gewoon kan laten zijn zonder je ertegen te verzetten. Daarom zette ik mijn super tool in: Dankbaarheid! Op het moment dat je dankbaar bent dan stopt je verzet. Het was heel simpel: geen wee = geen baby. Die pijn was er om mij te helpen. Dus elke keer als er weer zo’n golf over me heen kwam, ademde ik er doorheen zonder mijn spieren aan te spannen, zonder me te verzetten en zei ik tegen mezelf: “Dankjewel, dankjewel dat je mij helpt om mijn kind op de wereld te zetten. Dankjewel dat je me steeds dichter bij mijn zoon brengt.” En op het moment dat het weer voorbij was rustte ik in volledige ontspanning.
Binnen een uur ging mijn ontsluiting van 4 cm naar 8 cm. Het was tijd dat de dokter erbij kwam en ik het bad inging. De dokter kwam binnen en vertelde mij vrolijk dat ik lekker moest gaan rondlopen en mijn “spirit omhoog moest houden”. Dokter of geen dokter, in sommige situaties moeten mannen gewoon hun mond houden. Ik gaf hem een hele boze blik, en toen heeft hij gelukkig niks meer gezegd.
Eenmaal in bad begon mijn lichaam zelf met persen. Wat een oerkracht die er dan ineens vrij komt! Pijn? Die heb ik toen niet meer gevoeld. Ik lag in bad in de armen van mijn partner en was compleet high van de hormonen. Het enige waar ik aan kon denken was mijn kindje eruit krijgen. Toen de zon op kwam om 6.30 in de ochtend werd hij geboren. Het moment dat je je kindje uit je lichaam voelt glijden en voor het eerst in je armen krijgt is moeilijk te omschrijven. Het was by far het mooiste moment van mijn leven. En ik zou het zo weer doen! Twee uur later kwam mijn moeder aan en kon direct door naar haar kleinzoon!
Ik kijk terug op mijn bevalling als een super mooie ervaring en alles behalve traumatisch! Ja, de pijn die ik voelde was van een heel ander level dan ik gewend was, maar het geluk dat je daarna ervaart is ook van een heel ander level! Ik vond mindful bevallen helemaal niet erg en ik hoop, door mijn verhaal te delen, dat ik vrouwen kan inspireren om op een andere manier naar de bevalling te kijken.
Volgende blog wordt alweer mijn laatste van het Happiness Project en zal ik terug kijken op ruim een jaar werken aan mijn happiness en zelf liefde!
Liefs Nadja
1 reactie