Personal Preggo Update #1 // Van 4 tot 22 weken

Zwanger  /   - 

Hoi hoi! Vandaag precies 22 weken zwanger. En dat betekent officieel op de ‘gevoelsmatige’ helft. Ik snap dat je 40 weken zwanger bent en dat je dus eigenlijk bij 20 weken op de helft bent. Maar omdat ik het bij 4 weken pas/al wist, krijg je die weken ervoor cadeau. Dat betekent dus dat je bij 22 weken op de ‘echte’ helft zit van de tijd dat je bewust zwanger bent. Ervan uitgaande dat je precies op 40 weken bevalt… Maar goed, dat zijn zorgen voor morgen.

Ik krijg zo veel vragen of ik meer ga delen over mijn zwangerschap dan alleen de informatieve blogs, dat ik over stag ben gegaan. Daarom nu mijn eerste preggo update! Ik loop je per periode langs de highlights! Deze keer is ‘ie vrij lang, omdat het de helft van mijn zwangerschap is. Maar binnenkort de update van 22 weken tot ongeveer 25 weken.

4 weken // Joe hoe! Ik kom er na een weekje wintersport achter dat ik zwanger ben. Feest! Of niet? Want OMG, ik ben zwanger! Honderdduizend gevoelens gieren er door mijn lijf en minstens zo veel gedachten door mijn hoofd. Maar toch, heel duidelijk de gedachte: yes, we krijgen een kleintje!!!!

4-5 weken // Ik ben nog in Nederland, over een paar dagen ga ik naar Bali. Shit, wat moet ik in godsnaam allemaal regelen voordat ik naar Bali ga? Moet ik naar de dokter? (Nee, zo bleek) Verloskundige hier of daar zoeken? Kan ik wel naar Indonesie i.v.m. reisziekten en zo? (Ja, zo bleek – mits goed beschermd). Uiteindelijk een verloskundige in NL gesproken die me adviseerde om de 10-weken echo in Bali te laten maken en daarna in Nederland het traject verder bij hen op te pakken. Okay, alles geregeld. Op naar Bali voor 8 weken 🙂

5-6 weken // Ik voel me prima, niets aan de hand. Ik ben lekker bezig met het voorbereiden van mijn retreat. Maar helaas, het goed voelen was van korte duur….

6-8 weken // Uitgerekend op de eerste dag van mijn retreat word ik wakker met een flinke ochtendmisselijkheid. En alle ongemakken die je je maar kunt bedenken. Boobies die niet te doen pijnlijk zijn, misselijk, hoofdpijn, geen eetlust, moe… kortom: de ellende is begonnen. Tijdens mijn retreat die een week duurde ben ik de host. Dat betekent dus de hele dag leuke dingen doen met mijn meiden en veel eten. Dat eerste ging goed, wat mijn groep waren alleen meer toppers. Maar dat eten…. omg, ik kon een droge cracker amper binnen houden, laat staan al die normaal gesproken heerlijke smoothiebowls. Ik fakete een Bali belly op momenten dat ik echt niets naar binnen kreeg. Sorry girls voor de leugen, maar je begrijpt, ik kon het nog aan niemand vertellen. Roij was op dat moment nog in Nederland, dus ik voelde me soms wel een beetje alleen, daar in Bali. Just me myself and my misselijkheid. Top. Na een weekje was Roij er en kon ik lekker tegen hem klagen. (Sorry schat) Gelukkig duurde de ellende niet lang. Ik word na 2 weken kwaaltjes weer wakker met eetlust. Ik had weer zin in mijn usual Crate brekky. Yes! Nog een paar dagen last gehad van een zwakke maag (sorry bootreizigers in Sumatra…) en vermoeidheid, maar dat verdween op een gegeven moment ook als sneeuw voor de zon.

8-12 weken // Ik voelde me weer goed! We verbleven in deze periode 2 weken op de Mentawai eilanden op Sumatra voor een surf trip. Na advies van mijn dokter heb ik wel gesurfd, maar de grote golven lekker aan de grote jongens overgelaten, en lekker easy going op de kleine golfjes gesurfd. Het was weer genieten in paradise! De 2 weken die daarop volgden was mijn lieve mama voor het eerst op Bali, met Jan & San, haar goede vrienden. Dus wij gingen lekker met zijn vijven de toerist uithangen. Moeders wist nog niets van het grote nieuws. We wilden eerst de 10-weken echo op Bali afwachten. Toen die goed bleek te zijn hebben we haar gelijk het nieuws verteld. Zo leuk om te zien hoe blij je je moedertje maakt met het baby nieuws. Ik citeer: “Ik was er zó klaar voor om oma te worden”. Het had 2 weken kunnen regenen op Bali, mijn moeder had sowieso een top vakantie dankzij de onthulling 🙂 Nu hadden we gelukkig fantastisch weer, dus het was dubbelop top.

Mijn eetlust was wel bijzonder te noemen deze weken. Waar ik in mijn ‘zieke’ weken geen hap door mijn keel kreeg, gruwelde van koffie,  af en toe mijn avondeten oversloeg omdat ik niet naar buiten wilde en geen honger had, en vooral trek in CARBS had, was die in deze weken heel anders. Ik had vooral HEEL VEEL EETLUST. Ik had letterlijk een uur na het ontbijt weer honger. En niet gewoon zin of trek, maar rammelende honger. En als die niet binnen maximaal 5 minuten gestild zou worden, werd ik hangry in een totaal nieuwe vorm die je nog niet eerder hebt meegemaakt… sorry lieve vakantiegenoten…. Dus at ik wat meer. Niet perse gekke cravings, behalve nog steeds die carbs. En dankzij mijn moeders aanwezigheid werden er vrijwel dagelijks ijsjes gegeten, maar dat had dus meer met mijn moeders cravings te maken dan met die van mij.

Nog even terug naar die 10-weken echo. Want hallo, wat was dat speciaal. Janken natuurlijk. Vond het zo mooi. Die vlek die je baarmoeder moet zijn vond ik al bijzonder. Maar toen ik het hartje hoorde gingen de sluizen open. Alles zag er goed uit, YES!

12-13 weken // Laatste weekje Bali. Moeders en vriendlief zijn terug naar Nederland. It’s me time!!!! Hoewel ik eerst twijfelde om samen met hen terug te gaan, ben ik zo blij dat ik nog even alleen ben geweest. Ik heb hier zo bewust van genoten. Dit is de allerlaatste keer dat ik dit kan doen: echt alleen op vakantie. Tuurlijk kan dat ook als er een kleine is, maar je bent nooit meer onbezorgd. Het is straks nooit meer ‘alleen Daisy’. Dus ik heb hier super aso intens van genoten. Alleen maar gedaan waar ik zin in had: strandwandelingen, yoga, vrienden zien, vegan eten, mediteren, beetje werken, leuke ideeën uitwerken, baby vlogs kijken… dat werk.

13-14 weken // Terug in Nederland! En tijd om het EINDELIJK aan iedereen te vertellen. We hebben onze families onder het mom van een verjaardag/housewarming lunch naar onze huizen gelokt. En wat een verrassing. Tranen en toen champagne. Iedereen blij 🙂 Wat een liefde allemaal!

zwanger, onthulling zwangerschap
Als verrassing om te vertellen, hadden we deze soepkommen beschreven met bijpassende teksten. Soep erin, eten maar en afwachten wie het als eerste zou zien!

En ook in deze week, de echo waarop we het geslacht al konden zien. Iedereen vraagt je natuurlijk wat je denkt dat het wordt. Ik heb altijd gedacht een meisje te krijgen. Maar dat is natuurlijk gebaseerd op niets. Ik kom zelf uit een gezin met alleen meer meiden, dus dat is mijn referentiekader. Als ik mijn ogen dichtdeed en mij met een kindje voorstelde, zag ik dat altijd met een meisje. Vriendlief dacht een jongen. Om nu te spreken van een voorgevoel: dat was het ook niet. Maar goed, op de echo was het al te zien: een meisje!!! Wederom huilie huilie, maar niets anders dan tranen van geluk.

14-22 weken // Life goes on! Ik zit weer helemaal in het Nederlandse leventje. Veel werken, veel leuke dingen doen met vrienden en het grote nieuws aan iedereen vertellen die het maar horen wil. Gelukkig voel ik mij echt SUPER GOED. Alle kwaaltjes zijn na week 8 als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik voel mij bijna lullig naar alle vrouwen die zich wel slecht voelen tijdens hun zwangerschap, maar ik heb dus echt (nog) nergens last van. Volgens mij ook geen gekke hormonale uitspattingen, maar vraag dat gerust aan mijn vriend (waar ik niet bij ben). Wellicht denkt hij er anders over 😉 Ik zit super goed in mijn energie dus ik ben lekker aan het sporten. Hardlopen, rocycle en af en toe een zaktraining. Wel alles op een lager pitje, want tijdens de lessen merk je wel dat je conditie een stuk lager is. Dat was eerst even wennen, dat ‘zwakkere’ lichaam, maar dat is inmiddels 100% geaccepteerd. Inmiddels ben ik ook met zwangerschapsyoga begonnen. Al zie ik dat meer als een uur ontspannen, ademen en ‘met je baby zijn’ dan sport. Ik geniet er wel van. Ik heb ook nog een dagje heerlijk staan dansen op een festival en als ik mijn vrienden mag geloven, deed ik qua dansen niet onder voor mezelf op andere festivals! festival daisy debby dansen

Ook qua eten gaat het goed. Geen gekke cravings. Koffie (met melk) lust ik inmiddels weer, dat dronk ik bijna 2 maanden niet. Ik merk wel dat ik nog steeds meer zin heb in carbs. Boterhammetjes, crackers en rijstwafels zijn favoriet 🙂 Met kaas! Vooral in de ochtend meer trek dan anders. Dus dan eet ik wat extra tussen het ontbijt en de lunch. ’s Avonds compenseer ik al die extra carbs dan weer met maaltijden met heel veel groenten! Dan heb ik namelijk niet veel honger meer. Ik snoep wel iets meer dan anders, maar niets schokkend. Maar goed, je mag op een dag ook iets meer calorieen dan wanneer je niet zwanger bent, dus volgens mij trekt dat allemaal wel redelijk recht zo.

Mijn buikje is nog niet heel groot. maar het begint rond week 20 wel echt een beetje te komen. Geen idee wat ‘normaal’ is. Volgens mij is er geen ‘standaard’ voor. Ik vond het wel heel erg leuk toen laatst iemand die nog niet wist dat ik zwanger was, uit zichzelf zag dat er een kleintje in mijn buik zat! Gek he, dat je dat nu als een mega compliment ziet, terwijl dat pre-preggo-life natuurlijk een mega no go is om te vragen!!

En laten we de 20 weken echo niet vergeten! Want dat was toch wel weer retespannend. Maar gelukkig: alllllll good! Voor zover ze dat kunnen zien. En nog even bevestigd met zekerheid: it’s a baby girl.

Potverdorie wat ben ik toch intens nieuwsgierig naar deze mini me… Is ze gezond? Hoe zal ze er uit zien? Op wie zal ze lijken? Qua karakter en qua innerlijk? Wordt het makkelijk meisje? Zal ze…. Zo kan ik nog een blog vol schrijven met dingen die ik mezelf afvraag over haar. Spannend!! Nog 4 maandjes… dan weet ik het!

Liefs

Daisy

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

12 reacties

  1. Hi,

    Super leuk om te lezen dat je naar Bali was gegaan terwijl je zwanger was.
    Wij gaan ook naar Bali en ik ben er ook net achter gekomen dat ik zwanger ben.
    Zou jij het wel of niet aanraden? Ook ivm infecties etc.
    Ik ben denk ik een beetje bang gemaakt door iedereen!

    Liefs!

  2. Pingback: javsearch.mobi
  3. Pingback: facebook1
  4. Pingback: facebook
  5. Pingback: a2019-2020
  6. Pingback: cleantalkorg2.ru
  7. Pingback: 2019
  8. Heerlijk om te lezen meis. Zo blij voor jullie en voor alle mensen die ook zo happy worden van dit kleine dametje in de dop. En……ik oma. Yes!