Deze week is het mindfulness week op I Love Health! Samen met mijn vriendin Nadja van Mindful Bali zorg ik voor inspirerende (transformatie) verhalen, blog vol met mindfulness tips (bijv. over burn-outs) en met als klap op de vuurpijl een live webinar over mindfulness van Nadja en mij, vanuit Bali, op zaterdag 7 oktober om 10.00u (Nederlandse tijd). Schrijf je hier in! We trappen de week of met het mooie verhaal van Loekie!
Loekie: Daisy vroeg mij een stukje te schrijven over mijn verhaal en mijn ervaring met Mindfulness. Natuurlijk wil ik dat doen. Ik ben Loekie Joosen – hoi 🙂 – en precies een jaar geleden startte ik het traject met Nadja. Ik zat op een dood spoor: work, work, work, work, work. Rihanna laat het nog leuk klinken, maar het vele werken vond ik écht ruk. Inmiddels woon ik op Bali, maar vorig jaar nog werkte ik crazy weeks in een uitvaartcentrum in Amsterdam. Wat ik heb gemerkt door de jaren heen over de mensen die werken in die branche is: óf het is echt je passie – en gelukkig werken er genoeg mensen met een duidelijke passie. Óf het is iets wat door een toevallige samenloop van omstandigheden op je pad is gekomen. Dat laatste was voor mij het geval.
Ik werkte echt volle bak, lange dagen op kantoor, opbaren en s’avonds rouwbezoeken in Amsterdam en omstreken. Reed ik weer met m’n ziel onder mijn arm – viel wel mee hoor, maar wel lekker voor het verhaal – naar Blaricum in mijn mantelpakje om een rouwbezoek te verzorgen. In het weekend feestte ik gewoonlijk tot s’ochtends vroeg om de zwaarte van de week er uit te dansen. De reden dat ik zo veel werkte was loyaliteit naar mijn baas, en het gevoel dat ik moest sparen voor iets groters. Het is me later dit jaar onwijs goed van pas gekomen doordat ik nu nog kan leven van het geld was ik toen spaarde.
Okay, naar Bali, naar Nadja! Zij heeft me echt goed geholpen. Voornamelijk met het doorbreken van oude conditioneringen (overtuigingen) over mezelf en over het leven. Overtuigingen over ‘wat hoort’, het leven naar de verwachtingen van andere mensen. Iets wat ook terug komt in Nadja haar persoonlijke verhaal. Onze gesprekken waren fijn, en soms oncomfortabel eerlijk. Maar wel nodig om mijn leven te ‘herprogrammeren’. Soms houden we onszelf zo voor de gek door wat anderen (zouden kunnen) denken! Daar ben ik mee gekapt, eindelijk. Wat wel of niet past binnen het plaatje van een ‘geslaagde jonge vrouw’ of whatever you name it, I don’t care anymore. Ik wilde altijd al muziek maken, een verlangen die voor mij sinds klein meisje crystal clear was. Maar door het leven wat ik leefde, was daar geen ruimte voor. De boeken met teksten die ik als puber overal met me meenam waren vergeeld en mijn creativiteit leek met de jaren te zijn verdwenen. 
Mede dankzij het Mindfulness traject vond ik de rust in mezelf terug. En door die rust voelde ik mijn intuïtie sterker dan ooit. Ze vertelde me dat ik terug moest gaan naar Bali. Voor wat? Geen idee. Voor hoe lang? Geen idee, maar sowieso lang genoeg om mijn baan en huur op te zeggen. Dus dat deed ik, en ik boekte een enkeltje Bali.
Tijdens een onze laatste sessie – vlak voor ik het vliegtuig instapte – deden we een NLP meditatie. Een soort visualisatie meditatie, maar dan super intens. Believe me, ik heb al moeite met het stil krijgen van mijn gedachten als ik slaap, dus dit was echt something new. Ze nam me mee naar een plek waar ik in mijn volle potentie aan het stralen was. Een plek waar alles klopte. Dankzij Nadja’s NLP-skills was ik op een plek waar ik me zó goed voelde, ik wist niet dat zoiets bestond. Het voelde als het begin van mijn leukste avontuur so far. Ik weet nog precies wat ik aan had, een geweldig mooi jurkje en mijn boots die ik al in geen tijden gedragen had. Ik was on stage – en niet in de HMH – maar in een jazz cafeetje. Ik zong mijn eigen muziek, waarvan ik tot voor die meditatie nog niet wist hoe het klonk. Het klopte 🙂
Teruggekomen in Nederland was ik die beelden natuurlijk al lang vergeten. Work, work, work, work, work. Maar toen ik 1 januari 2017 weer mijn voeten op Bali zette, hebben die beelden én dat gevoel weer langzaam een weg terug gevonden. Ongeveer 6 maanden later kon ik er niet meer om heen, en nu ben ik full time bezig met me te ontwikkelen op muzikaal gebied. Ik schrijf zo veel nummers als ik kan en heb een mini studiootje creëerd om demo’s op te nemen als deze af zijn. Mijn gitaar staat nu niet meer louter als decoratie in m’n slaapkamer maar ik ben echt die hard aan het oefenen. Gister heb ik mijn eerste elektrische liefde gekocht! Ze ziet er net zo mooi uit als dat ze klinkt.
Nadja was een belangrijke factor in het blindelings vertrouwen in mijn intuïtie, en: dat ALLES kan! Ook die dromen waarbij je stiekem het gevoel hebt: ‘Dat is niet voor mij’. Natuurlijk is dat wel voor jou! Anders zou het niet zo goed voelen als je er aan denkt, toch? Sinds ik gekozen heb voor mijn muziek voel ik bijna nooit meer weerstand, dus eigenlijk nooit stress. Hoe lekker is dat 🙂
Mijn volgende hoofdstuk brengt me weer terug naar Amsterdam. Als ik klaar ben om mijn muziek te gaan opnemen en te performen. Dan is het tijd om mijn verhaal verder te schrijven op een andere manier, in een andere omgeving. Dat weet ik zeker, omdat ik nu niet meer kan twijfelen aan mijn intuïtie, zij heeft ALTIJD gelijk.
En tot die tijd geniet ik 100 procent (én mindful) van alles wat Bali me brengt.
Liefs,
Loekie
LIVE WEBINAR MINDFUL BALI & I LOVE HEALTH
Ik heb vriendin en mindfulness expert Nadja van Mindful Bali gevraagd speciaal voor jullie een gratis webinar te houden.Zaterdag 7 oktober om 10u is de live webinar van Mindful Bali en I Love Health over mindfulness en zelfliefde! Al je vragen kun je stellen onder deze blog of mailen naar info@ilovehealth.nl. We zullen geen namen noemen in de webinar, het is anoniem. We proberen zo veel mogelijk vragen te beantwoorden! Dus stel al je vragen 🙂
Schrijf je hier in voor de webinar.
xxx Daisy
Sinds enige tijd voel ik mij erg onrustig. Moe en het liefst zou ik de hele dag willen slapen. Er spelen zeker wat dingen, zoals mijn schoonmoeder zit in haar laatste stadium van kanker, een moeder die 150 km verder op woont die ook zorg en aandacht nodig heeft maar die ik niet altijd kan geven. Ik heb een gezin twee puber kinderen ik werk vier dagen en ben aan het eind van de week vaak zo moe dat een reis naar het midden van het land te veel is. Dit wordt mij wel eens niet in dank afgenomen. Op het werk loopt het ook niet vlekkeloos dus alles bij elkaar kost mij veel energie en dit uit zich in wat lichamelijke klachten. Hoe kan ik zorgen dat ik het leven weer leuk vindt, dingen doen weer leuk worden etc….
Ik ben erg nieuwsgierig wat jullie voor advies hebben.
Liefs, Paola
Lieve Paola,
Ik las je berichtje en het voelde alsof ik even moest reageren. Door alle dingen die je moet doen, zorgen voor de mensen waar van je houdt, je baas tevreden houden, etc etc, kan het soms voelen alsof je meer geleefd wordt dan dat je je leven echt leeft en daar van kunt genieten. En door dat gejaagde gevoel ongezonde gewoonten eigen maken is meestal een logisch gevolg. Been there ?
Ook al voelt het niet oke als moeder, schoondochter, werkneemster… kijk eerst naar wat jij zelf wilt. Wat voelt het prettigst voor jou ipv wat je zou moeten doen. Ook al betekend dit dat je een afspraak moet afzeggen of een keertje nee zeggen of je vriendinnen even wat minder zien.
Jij bent de belangrijkste persoon in jouw verhaal, in welke situatie dan ook. Ook als er iemand ziek is, ook als het heel hectisch is op je werk.
Nee zeggen kan echt goed gaan voelen ook al komt het nu misschien niet voor in je woordenboek. De mensen in je omgeving moeten hier misschien even aan wennen omdat ze het niet van je gewend zijn, maar dat komt vanzelf, echt 🙂
Wij vrouwen kunnen soms een voorbeeld nemen aan mannen wat dit betreft ?
Alles komt goed als je lief blijft voor jezelf. Als dat betekend dat je je zieke schoonmoeder iets minder vaak kan zien dan is dat zo. Wanneer je bij haar bent en je bént er ook echt, met al je liefde, zal dat veel meer betekenen dan wanneer je snel uit je werk langs gaat terwijl je lichaam schreeuwt om rust.
En jij bent al heel je leven de lieve vrouw geweest die jouw moeder heeft gekend, je hoeft je nu niet opnieuw te bewijzen. Waar ze ook is, ze weet dat. En voor je kinderen precies hetzelfde. Iedereen in jouw leven zou het meest gebaat zijn als jij jezelf als preoriteit zou stellen denk ik, juist nu 🙂
Probeer te genieten van deze tijd zodat je over een jaar terug kan kijken met een glimlach ipv met een knoop in je maag. Het hoeft niet perse zo zwaar te zijn als je elke dag neemt zoals hij komt. En elke dag de dingen te doen waar jij zin hebt, wat goed voelt, waar je lichaam om vraagt. Dan blijft er ook nog genoeg tijd over om er écht te zijn voor de mensen waar je van houdt ❤️
X
Lieve Loekie,
Dank voor je lieve reactie. Diep in mij weet ik erg goed dat ik eerst voor mijzelf moet zorgen maar vindt dat oh zo moeilijk.
Ik help liever 10x een ander dan dat ik mijzelf help.
Maar volgens mij is de tijd aangebroken om dit nu eens wel te gaan. Het lichaam geeft het aan. Het zal een harde klus worden maar ik ga er voor!
Liefs, Paola x
Mooi gezegd Loeki! xx
Hi Paola, nou Loekie geeft hieronder al het mooiste advies waar ik helemaal achter sta. Maak jezelf prioriteit want alleen dan kan je er voor anderen zijn! Niemand heeft er iets aan als jij opbrand, dit is inderdaad een conditionering waar zoveel vrouwen last van hebben. Maak jezelf de allerbelangrijkste persoon zodat je jezelf opvult zodat je ook weer wat te geven hebt! En dan kan je geven vanuit liefde! xx
Ik zal er hard aan moeten werken. Voor mijzelf zorgen is niet iets wat op de eerste plaats komt. Eerst de ander dan ik zelf.
Maar alles aan mijn lichaam zegt, stop! Tot hier en niet verder.
Dank voor je lieve en bemoedelijke woorden.
Liefs, Paola x